«برند» کلمهای است با ریشهی اسکاندیناوی به معنای گداختن آهن و چسباندن روی پوست برای ایجاد رد و نشان. حدود ۲۷۰۰ سال پیش از میلاد در مصر باستان یافتههایی از این رسم بازرگانی وجود دارد. در ۳۰۰۰ هزار سال پیش در چین این نشان را با آببندی و یا داغی و حکاکی روی ظرفها ایجاد میکردند، تا مشتریها در خرید بعدی بدانند از کدام فروشنده کالایشان را خریداری کردهاند. تا همین قرن پیش، داغی روی حیوان و ظرف و پارچه را «برند» مینامیدند. اما با تغییرات اساسی در اقتصاد و سبک مصرف، ماجرا تغییر کرد. هرچند در بسیاری از کشورها مثل ایران بسیاری از صاحبان کسبوکار، برند را هنوز به همان معنا استفاده میکنند. شاید کمی مدرنتر و نهایتاً بهجای داغی در ذهنشان لوگو، برچسب و بستهبندی وجود دارد!
اقتصادِ آبی و دریایی هم از این دغدغه مستثنی نیست. در این شماره از نشریه «اقتصاد و دریا» که به موضوع پرونده میگو پرداخته، میخواهیم از منظر ارزشمندِ برندسازی، به صنعت و کسبوکارهای مرتبط با میگو بپردازیم. در این نوشتار بیشتر ازاینکه فقط به اهمیت و چیستی برند و برندسازی پرداختهشود، به دنبال آن است تا با ارائهی یک مدل معتبر، مراحل این فرآیند حیاتی (برندسازی) را به کسبوکارهای معتبر دریایی و آبی بهویژه میگو معرفی کند.
