بیشتر روایتهایی که از اولین فعالین صنعت میگوی ایران نقل میشود، حمایت آیتالله رفسنجانی در خطبههای نمازجمعه است که نگاه بازرگانان را به ارزش صادرات میگوی پرورشی جلب کرد؛ میگویی که آن زمان، هر کیلوگرم آن میتوانست معادل یک بشکه نفت ارز وارد کشور کند. اما روایت دیگری هم هست که نقش اول آن یک فرهنگ است؛ فرهنگ غذایی که بیش از ۳۰ سال پیش چالشی برای تولیدکنندگان بود، فرصتی برای بازرگانان ایران شد: «در آغاز یکی از چالشها تفاوت رنگ میگوی پرورشی با رنگ میگوی دریایی بود؛ چرا که در بازار داخل کشور رغبتی به استفاده از آن وجود نداشت. همین موضوع نیز باعث گرایش تولید کنندگان به صادرات میگو بود. در حال حاضر تولید ۵۰ هزارتن میگو به صورت سالانه باعث اشتغال بیست هزار نفر شده است. چیزی در حدود ۲۰۰ میلیون دلار ارزش صادراتی میگوی ایران است و ارزآوری بالایی داشته است.» شاید این نقل قول از آقای سنگانیان، صادرکننده میگو، نشاندهنده روی دیگه سکه در توسعه بازار خارجی میگوی ایران نسبت به بازار داخلی و مسیر تصمیمسازی پرورشدهندگان باشد. اما علیرغم سوددهی، در این ۳۰ سال چه چالشهایی برسر راه صنعت صادرات میگوی پرورشی قرار داشته است؟