اولین شواهد تاریخی پرورش ماهی و آبزیان تا پرورش در دنیای مدرن
اولین شواهد از پرورش ماهی به قبل از ۱۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در چین برمیگردد. در اروپا نیز آبزیپروری برای اولینبار در روم باستان آغاز شد. رومیها که عاشق صید دریایی و صدفهای تازه بودند، مزارع صدف ایجاد کردند. ماهیها و سختپوستان صیدشده نیز جهت تازه ماندن تا زمان مصرف در استخری نگهداری میشدند.
پرورش صدف در قرن سیزدهم ابداع شد و این تکنیک تا دهه ۱۹۶۰ تا حد زیادی بدون تغییر باقی ماند. پرورش ماهی آب شیرین نیز در دوره رنسانس توسعه بیشتری یافت. در آن دوران چندین رساله دراینباره منتشر شد که جزئیاتی در مورد تکنیکهای ساخت و مدیریت استخر، انتخاب گونهها برای آبزیپروران، بیماریها و رژیم غذایی آنها را ارائه میکرد.
پرورش مصنوعی ماهی در آلمان در دوران رنسانس ابداع شد، اما تا قرن نوزدهم و عصر صنعتیشدن توجه زیادی به آن نشد. سپس آلودگی باعث کاهش جمعیت ماهیها شد و سدها و کانالهای آبیاری مسیرهای مهاجرت برخی گونهها مانند ماهی آزاد را مسدود کرد. برای مبارزه با این کاهش چشمگیر، تحقیقات پرورش مصنوعی روی پرورش ماهی قزلآلا متمرکز شد و محققان موفق شدند بر تمام مراحل این فرایند، از لقاح گرفته تا رهاسازی ماهی در طبیعت تسلط پیدا کنند.
در اواخر دهه ۱۹۵۰، ابداع غذای دانهبندی شده مصنوعی، انقلابی در پرورش ماهی ایجاد کرد که تا آن زمان برای تغذیه ماهیها به محصولات کشاورزی و دامداری (مانند گوشت خام) متکی بود. در طول دهه ۱۹۷۰، آبزیپروری گونههای دریایی به لطف مصالح ساختمانی جدید، سبکتر، مستحکمتر و استفاده از قفسهای شناور بهجای حوضچههای آب شور شیشهای و چدنی گرانقیمت، احیا شد.
